Katakumby św. Kaliksta
Znajdują się po prawej stronie Via Appia Antica, w pobliżu kościółka „Quo Vadis?”.
Katakumby św. Kaliksta należą do największych i najważniejszych w Rzymie. Powstały około połowy drugiego wieku i są częścią kompleksu cmentarnego, zajmującego teren o powierzchni 15 hektarów, z siecią galerii o długości prawie 20 kilometrów, na różnych poziomach; sięgają ponad 20 metrów w głąb. Pochowano w nich dziesiątki męczenników, 16 papieży i bardzo licznych chrześcijan.
Na powierzchni ziemi widoczne są dwie małe bazyliki z trzema absydami, tzw. „Tricory”. We wschodniej prawdopodobnie zostali pochowani papież św. Zefiryn i młody męczennik Eucharystii św. Tarsycjusz.
Cmentarz podziemny składa się z wielu części. Miejscem najświętszym i najważniejszym tych katakumb jest Krypta Papieży; nazywana jest „małym Watykanem”, ponieważ pochowano w niej 9 papieży i prawdopodobnie 8 dostojników Kościoła III wieku. Na ścianach znajdują się oryginalne inskrypcje w języku greckim dotyczące 5 papieży. Na 4 płytach nagrobnych obok imienia papieża widnieje tytuł „biskup”, ponieważ papież uważany był za głowę Kościoła Rzymu; na dwóch płytach jest także grecki skrót „MPT” (męczennik).
Krypta św. Cecylii, popularnej patronki muzyki. Pochodziła ona ze szlachetnej rodziny rzymskiej, poniosła śmierć męczeńską w III wieku. Pochowana w miejscu, gdzie teraz znajduje się jej rzeźba, była tutaj czczona przez co najmniej pięć wieków. W 821 r. jej relikwie zostały przeniesione na Zatybrze, do poświęconej jej bazyliki. Figura św. Cecylii jest kopią słynnej rzeźby Maderny, wykonanej w 1599 r. Krypta była w całości ozdobiona freskami i mozaikami. Na ścianie w pobliżu figury znajduje się stary wizerunek św. Cecylii w postawie orantki, poniżej, w małej niszy, przedstawiony jest Zbawiciel, trzymający w ręku Ewangelię; obok namalowany jest papież męczennik św. Urban. Na ścianie z otworem świetlnym – lucernario, znajdują się postaci trzech męczenników: Policama, Sebastiana i Kwiryna. Są to najstarsze części (z II wieku).
Przechodząc przez okazałe korytarze z licznymi wnękami, w których umieszczano ciała, zw. loculi, dochodzimy do pięciu małych pomieszczeń, prawdziwych grobów rodzinnych, nazywanych Cubicula Sakramentów; są one szczególnie znaczące ze względu na zdobiące je freski. Powstanie fresków datuje się na początki III wieku; symbolicznie przedstawiają sakramenty chrztu i Eucharystii. Jest tam przedstawiony także prorok Jonasz – symbol zmartwychwstania.